• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مأمور به اضطراری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مأمورٌبه اضطراری به معنای شیء متعلق امر ، در حال اضطرار مکلَّف می‌باشد.


مأمورٌبه اضطراری، از اقسام مأموربه واقعی و مقابل مأموربه اختیاری بوده و به فعل یا ترک فعلی گفته می‌شود که آمر با ملاحظه اضطرار مأمور در ترک مأموربه اختیاری و برای از دست نرفتن کامل مصلحت واقع، مأمور را به انجام یا ترک آن دستور می‌دهد.

مأمورٌبه اضطراری به منظور آسان گیری و توسعه در مصالح اولیه است تا مکلف تحت فشار قرار نگرفته و حتی المقدور مصالح را نیز دریابد، زیرا فلسفه جعل احکام اضطراری ، امتنان و تسهیل بر مکلف است و اگر مأمورٌبه اضطراری از مأموربه واقعی اختیاری مجزی نباشد، لازمه‌اش عدم امتنان است؛ به همین دلیل بیشتر اصولیون به اِجزای آن از مأمورٌبه اختیاری معتقدند.
[۱] شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۲، ص۹۵.
[۲] المحکم فی اصول الفقه، حکیم، محمد سعید، ج۲، ص۱۹۵.    
[۳] انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۱، ص۳۲۱.    
[۴] اجود التقریرات، نائینی، محمد حسین، ج۱، ص۱۹۴.    


۱. ↑ شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۲، ص۹۵.
۲. ↑ المحکم فی اصول الفقه، حکیم، محمد سعید، ج۲، ص۱۹۵.    
۳. ↑ انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۱، ص۳۲۱.    
۴. ↑ اجود التقریرات، نائینی، محمد حسین، ج۱، ص۱۹۴.    


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۶، برگرفته از مقاله «مأمورٌبه اضطراری».    

رده‌های این صفحه : مأمور به واقعی‌
جعبه ابزار