لیلی بنت عبدالله اخیلیه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لیلی بنت عبدالله اخیلیه (م حدود
۸۰ق)، از زنان شاعر عرب در
صدر اسلام بود که شهرتش به سبب اشعار و اخبار او با
توبة بن حمیر بود.
لیلی بنت عبدالله بن رحّال بن شداد بن کعب بن معاویة بن عباده اُخیلیه، اصل وی از
قبیله بنی عامر بن صعصعه بود.
لیلی زنی فصیحه، عفیفه و جمیله بود
که توبة بن حمّیر از وی خواستگاری کرد، ولی پدرش نپذیرفت
و او را به
ازدواج یکی از
بنی الادلع در آورد.
لیلی یکی از زنان شاعر عرب در صدر اسلام،
و شهرتش به سبب اشعار و اخبار او با توبة بن حمیر بود.
وی در طول زندگی خویش با افرادی همچون
معاویه (حکومت
۴۱-
۶۰ق)،
عبدالملک بن مروان و
حجاج گفت گوهایی در خصوص علاقهاش به توبه داشته و جایزههایی نیز از آنان دریافت کرده است. همچنین با
نابغه جعدی مهاجات داشت و بر او پیروز گشت.
به اعتقاد برخی، لیلی از خنسای شاعره نیز برتر بود،
اما بعضی فقط
خنساء را مقدم بر وی شمردهاند.
درباره مرگ او گفته شده که هنگام گذر از کنار قبر توبه شترش رمید و او را به زمین زد و همان دم جان سپرد و کنار قبر توبه مدفون گردید.
نقل دیگری است که وی هنگام بازگشت از نزد پسرعمویش
قتیبه بن مسلم باهلی، امیر
خراسان، در
شهر ری یا
فارس یا
ساوه در حدود ۸۰ یا پس از
۸۵ق درگذشت.
دیوان شعر اثر اوست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۳۷-۶۳۸، برگرفته از مقاله «لیلی اُخیلیه».