لواء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لِواء (به کسر لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای عَلَم است.
این واژه فقط دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
لِواء به معنای عَلَم است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در
خطبه ۲۰۰ معاویه را این‌گونه توصیف کردند:
«وَ اللهِ ما مُعاوِيَةُ بِأَدْهَى مِنّي، وَ لكِنَّهُ يَغْدِرُ وَ يَفْجُرُ، وَ لَوْلا كَراهِيَةُ الْغَدْرِ لَكُنْتُ مِنْ أَدْهَى النّاسِ، وَ لَكِنْ كُلُّ غَدْرَة فَجْرَةٌ، وَ كُلُّ فَجْرَة كَفْرَةٌ، وَ لِكُلِّ غادِر لِواءٌ يُعْرَفُ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.» «سوگند به خدا «معاويه» از من سياستمدارتر نيست، امّا او نيرنگ مى‌زند و مرتكب انواع گناه مى‌شود، اگر نيرنگ ناپسند و ناشايسته نبود، من سياستمدارترين مردم بودم، ولى هر نيرنگى گناه است و هر گناهى يك نوع كفر است، «در قيامت هر غدّار و مكّارى پرچم خاصّى دارد كه به آن وسيله شناخته مى‌شود.»
معنى آن در «دهاء» گذشت.
خطبه‌اى است كه امام عليه السلام پس از مراجعت از
صفّین ايراد فرموده، و در آن وضع مردم پيش از
بعثت، و اوصاف
اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و سپس اوصاف مردم ديگر آمده است:
«أَطاعوا الشَّيْطانَ فَسَلَكوا مَسالِكَهُ، وَ وَرَدوا مَناهِلَهُ، بِهِمْ سارَتْ أَعْلامُهُ، وَ قامَ لِواؤُهُ.» «
شیطان را
اطاعت مى‌كردند، و به راه‌هاى او مى‌رفتند، و در آب‌خورگاه او وارد مى‌شدند؛ به
وسیله مردم نشانه‌هاى شيطان آشكار شده و پرچم او برافراشته گرديده.»
این کلمه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لوی»، ج۲، ص۹۵۶.
