لَهَف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَهَف (به فتح لام و هاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
اندوه و
حسرت است. از ماده لهف، پنج مورد در
نهج البلاغه آمده است.
لَهَف به معنای اندوه و حسرت است. «لَهِفَ على ما فات لَهَفاً: حزن و تحسَّر»
تلهّف نيز همان است. «قلوب ملهوفة» به معنای دل‌هاى محزون است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
مال حرام فرموده:
«أَصَابَهُ حَرَاماً، وَ احْتَمَلَ بِهِ آثَاماً، فَبَاءَ بِوِزْرهِ، وَ قَدِمَ عَلَى رَبِّهِ، آسِفاً لاَهِفاً.» «آن را از
حرام به دست آورده و با آن گناهان را متحمّل شده، با گناه آن قرين گشته و بر خدايش وارد شد خشمگين و اندوهناک.»
(شرح‌های حکمت:
)
«وَمَفْزَعُ كُلِّ مَلْهُوف.» «پناهگاه هر آدم پر از اندوه.»
(شرح‌های خطبه:
)
«إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ.» «پناه دادن آدم محزون.»
(شرح‌های حکمت:
)
«وَقُلُوبُهُمْ إِلَيْكَ مَلْهُوفَةٌ» «و قلوبشان به تو متوجّه است.»
(شرح‌های خطبه:
)
پنج مورد از ماده لهف در «نهج البلاغه» ديده مى‌شود.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لهف»، ج۲، ص۹۵۲.
