لُمَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لُمَه (به ضم لام و فتح میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
جماعت و
اصحاب است. این واژه دو بار در نهج البلاغه آمده است.
لُمَه به ضمّ اول بدون تشديد به معنای جماعت و اصحاب است
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
صفین به ياران فرمود:
«أَلاَ وَ إِنَّ مُعَاوِيَةَ قَادَ لُمَةً مِنَ الْغُوَاةِ وَ عَمَّسَ عَلَيْهِمُ الْخَبَرَ، حَتَّى جَعَلُوا نُحُورَهُمْ أَغْرَاضَ الْمَنِيَّةِ.» «
معاویه جمعى از گمراهان را به ميدان كشيده و جريان را از آنها مخفى كرده تا گلوهايشان را هدف مرگ‌ها قرار داده‌اند.»
(شرح‌های خطبه:
)
و درباره
منافقان فرموده:
«فَهُمْ لُمَةُ الشَّيْطَانِ، وَ حُمَةُ النِّيرَانِ.» «آنها گروه شيطانند و نيش و شعله آتش جهنم.»
(شرح‌های خطبه:
) حمه به ضم اول و بدون تشديد نيش
زنبور و
عقرب و
مار است.
لُمَة دو بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لمم»، ج۲، ص۹۵۱.
