لغب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَغْب (به فتح لام وسکون غین) و
لَغَب (به فتح لام و غین) و
لُغوب (به ضم لام) و
لَغوب (به فتح لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای خسته شدن است.
لَغْب و
لُغوب به معنای خسته شدن است. «اللغوب: الاعياء من التعب»
«لغَبَ الرجلُ لَغْباً و لُغُوباً و لَغُوباً: تعب واعيا اشدَّ الاعياءِ.»
راغب رنج معنى كرده
و بعضى خستگى شديد گفته‌اند.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
اهل بهشت فرموده:
«وَ صَانَ أَجْسَادَهَمْ أَنْ تَلْقَى لُغُوباً وَ نَصَباً.» «ابدان آنها را نگاه داشته از اينكه احساس خستگى يا رنجى بكنند.»
(شرح‌های خطبه:
)
و آن حضرت به مأموران
زکات مى‌نوشت:
«وَ لاَ تُوَكِّلْ بِهَا إِلاَّ نَاصِحاً ... غَيْرَ مُعَنِّف وَ لاَ مُجْحِف، وَ لاَ مُلْغِب ... وَ لْيُرَفِّهْ عَلَى اللاَّغِبِ.» «به
شتران و
گوسفندان زكات نگمار مگر آدم مهربان را كه سختگير و اجحاف كن و خسته كننده نباشد و به حيوان خسته راحتى بدهد.»
(شرح‌های نامه:
)
از این ماده سه بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لغب»، ج۲، ص۹۴۲.
