لِصّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لِصّ (به کسر لام و تشدید صاد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
دزد است.
جمع آن
لُصوص (به ضم لام) می‌باشد.
این واژه فقط یک‌بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
لِصّ به معنای دزد و جمع آن لُصوص است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با
خوارج كه گفته شد؛ -همه كشته شدند- فرمود:
«كَلاّ وَ الله، إِنَّهُمْ نُطَفٌ في أَصْلابِ الرِّجالِ، وَ قَراراتِ النِّساءِ، كُلَّما نَجَمَ مِنْهُمْ قَرْنٌ قُطِعَ، حَتَّى يَكونَ آخِرُهُمْ لُصوصاً سَلاّبينَ.» يعنى «نه به خدا تمام نشده‌اند، بلكه آنها نطفه‌هايند در پشت‌هاى مردان و زهدان‌هاى زنان هر موقع شاخى از آنها سر برآورد بريده شود (هر موقع مهترى از آنها ظهور كند از پايش در اندازند) تا در آخر كار، دزدها و غارتگرها مى‌شوند.»
بعد از آن حضرت نيز خوارج ظهور كردند ولى در دست خلفا كشته شدند ولى فكر «خارجى» هميشه بود، و در حال بسيارى از اشخاص گفته‌اند:
«
كانَ عَلى رَأىِ الخَوارِج.»
از این واژه فقط يک‌بار در كلام حضرت آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لصص»، ج۲، ص۹۳۷.
