لصّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لِصّ (به کسر لام و تشدید صاد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
دزد است و جمع آن
لُصوص (به ضم لام) می‌باشد. این واژه فقط یکبار در
خطبه ۵۹ نهج البلاغه آمده است.
لِصّ به معنای دزد و جمع آن لُصوص است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با
خوارج كه گفته شد؛ -همه كشته شدند- فرمود:
«كَلاَّ وَالله، إِنَّهُمْ نُطَفٌ فِي أَصْلاَبِ الرِّجَالِ، وَقَرَارَاتِ النِّسَاءِ، كُلَّمَا نَجَمَ مِنْهُمْ قَرْنٌ قُطِعَ، حَتَّى يَكُونَ آخِرُهُمْ لُصُوصاً سَلاَّبِينَ.» يعنى «نه به خدا تمام نشده‌اند، بلكه آنها نطفه‌هايند در پشت‌هاى مردان و زهدان‌هاى زنان هر موقع شاخى از آنها سر برآورد بريده شود (هر موقع مهترى از آنها ظهور كند از پايش در اندازند) تا در آخر كار، دزدها و غارتگرها مى‌شوند.»
(شرح‌های خطبه:
)
بعد از آن حضرت نيز خوارج ظهور كردند ولى در دست خلفا كشته شدند ولى فكر «خارجى» هميشه بود، و در حال بسيارى از اشخاص گفته‌اند: «كان على رأى الخوارج»
از این واژه فقط يكبار در كلام حضرت آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لصص»، ج۲، ص۹۳۷.
