لسان‌الدین عبدالجواد بن عبداللّه خطیب اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لسان
الدین عبدالجواد بن عبداللّه خطیب اصفهانی، از شعرا و خطبای عالیقدر اواخر دوره
قاجاریه در
اصفهان بوده است.
میرزا عبدالجواد خطیب فرزند ملاّعبداللّه بن ملاّمحمّدحسین بن حسن ریزی لنجانی، ملقب به «
لسان الدّین»، از علماء و خطبای عالیقدر اواخر دوره
قاجاریه در
اصفهان بوده است. در ماه
شوال ۱۲۷۹ق متولّد گردیده و نزد فضلاء اصفهان تحصیل نموده و از طرف
امام جمعه اصفهان منصب خطابت یافته و در اعیاد و مجالس فاتحه خطبه می‌خواند و جهت بسیاری از علماء و بزرگان اصفهان مادّه تاریخ گفته بود. طبع شعر روانی داشت. اشعار مصیبت زیادی سروده است.
خط نستعلیق را خوب می‌نوشت. معلم خط مدرسه قدسیه بود. نمونه خط او در سر درب مدرسه صدر بازار و مسجد رکن‌الملک و سر درب آب انبار کازرونی
تخت فولاد موجود است. او در خط شاگرد عبدالرحیم افسر و فتح اللّه جلالی است. اشعارش حدود سه هزار بیت است. این
شعر از اوست:
"معراج علی فراز او اَدنی شد ••• در خم چو به دست مصطفی بالا شد"
"قوسین ز قامت نبی بیش نبود ••• ره طی شد و او بر افق اعلی شد".
او در سه‌شنبه ۲۱
ربیع‌الاوّل ۱۳۵۹ق مطابق با ۱۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ش
وفات یافته و جنب آب انبار کازرونی در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۱۲۲.
