لحن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَحْن (به فتح لام و سکون حاء) از
واژگان نهج البلاغه به دو معنای می‌آید: يكى برگرداندن كلام از قاعده اصلى و غلط خواندن و ديگرى آنكه به كنايه و تعريض و فحوى سخن گفته شود. این واژه فقط یکبار در نهج البلاغه آمده است.
لَحْن به دو معنى آيد: يكى برگرداندن كلام از قاعده اصلى و غلط خواندن و آن مذموم است، ديگرى آنكه به كنايه و تعريض و فحوى سخن گوئيم كه آن در نزد ادباء ممدوح است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) به
مالک اشتر مى‌نويسد:
«وَ لاَ تُعَوِّلَنَّ عَلَى لَحْنِ القَوْل بَعْدَ التَّأْكِيدِ وَ التَّوْثِقَةِ.» «بعد از محكم شدن كلام و اعتماد بر آن ديگر به فحوى و كنايه اعتماد مكن.»
(شرح‌های نامه:
)
آن کلمه یكبار بيشتر در «
نهج البلاغه» نيامده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لحن»، ج۲، ص۹۳۴.
