لبید بن ربیعه عامری (مقالهدوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعقیل لبید بن ربیعه عامری (م
۴۱ق)، از
صحابه پیامبر اسلام (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) و از شاعران و جنگجویان
دوره جاهلیت بود.
ابوعقیل لبید بن ربیعة بن عامر عامری کلابی جعفری هوازنی، از
طایفه بنی جعفر بن کلاب و صحابی پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) بود.
او بعد از ظهور
اسلام مدتی در
مکه زندگی کرد
و سپس در
کوفه اقامت گزید.
وی از جمله کسانی است که
دوره جاهلیت و
اسلام را درک کرد و حدود نود سال از عمر خود را در جاهلیت، و بقیه را در اسلام سپری کرد.
وی معاصر شاعران معروفی چون
نابغه جعدی،
ابوذوئیب هذلی و
شماخ بن ضرار بود.
لبید خدمت پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) رسید و اسلام آورد.
وی که از جنگجویان
دوره جاهلیت
و از شعرای مشهور آن زمان بود،
پس از مسلمان شدن علاقهای به سرودن شعر نداشت،
تنها یک بیت شعر سروده است.
او جزء کسانی است که معلقات سبع را به نظم درآوردهاند.
وی مردی راستگو و دارای بیانی شیرین بود.
عامری دارای عمری طولانی بود،
به طوری که عمر وی را تا ۱۶۰ سال نیز ذکر کردهاند.
سرانجام وی در سال ۴۱ق
در کوفه درگذشت
و در
صحرا دفن شد.
در تاریخ وفاتش اختلاف است.
اثر لبید دیوان میباشد
که اشعار وی را
ابوسعید سکری،
ابوعمرو شیبانی،
اصمعی،
طوسی و
ابن سکیت جمعآوری کردهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۳۴، برگرفته از مقاله «لبید عامری».