لُبْس (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لُبْس (به ضم لام و سکون باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای لباس پوشیدن است.
مَلْبَس (به فتح میم و سکون لام و فتح باء) به معنای لباس و چيزی است كه پوشيده مى‌شود.
و جمع آن
مَلابِس (به فتح میم و کسر باء) می‌باشد.
لُبْس به ضمّ اول به معنى لباس پوشيدن است.
فعل آن از باب علم يعلم آيد. مثل:
(وَ يَلْبَسونَ ثِياباً خُضْراً) «و لباس‌هايى فاخر به
رنگ سبز.»
مَلْبَس به معنای لباس و چيزی است كه پوشيده مى‌شود، جمع آن ملابس است.
یکی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
اهل تقوی فرموده:
«فَالْمُتَّقونَ فيها هُمْ أَهْلُ الْفَضائِلِ: مَنْطِقُهُمُ الصَّوابُ، وَ مَلْبَسُهُمُ الاْقْتِصادُ.» «پرهيزكاران در دنيا داراى اين صفات برجسته‌اند: گفتارشان راست، پوشش آنان ميانه‌روى است.»
گويا منظور شمول اقتصاد و ميانه‌روى در همه شئون آن‌هاست.
مواردی متعدد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لبس»، ج۲، ص۹۲۹.
