كَرْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كَرْی (به فتح کاف و سکون راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای خواب است. این کلمه دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
كَرْی (مثل عقل و سما) به معنای خواب است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام نصيحت فرموده:
«فَتَدَاوَ مِنْ دَاءِ الْفَتْرَةِ فِي قَلْبِكَ بِعَزِيمَة وَ مِنْ كَرَى الْغَفْلَةِ فِي نَاظِرِكَ بِيَقَظَة» «
معالجه كن درد سستى را در قلبت با تصميم و خواب
غفلت در چشمت را با بيدارى.»
و درباره عابد و زاهد فرموده:
«طُوبَى لِنَفْس... وَ هَجَرَتْ فِي اللَّيْلِ غُمْضَهَا حَتَّى إِذَا غَلَبَ الْكَرَى عَلَيْهَا افْتَرَشَتْ أَرْضَهَا» «خوشا به حال نفسى كه در شب از خوابيدن كنار شود و چون خواب بر او غلبه كند بر زمين خفته و دستش را بالش خود قرار دهد.»
این کلمه دو بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کری»، ج۲، ص۹۰۱.
