قیس بن ملوح عامری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قیس بن ملوح عامری (م
۸۰ق)، شاعر عاشقپیشه
طایفه بنی عامر در
قرن اول هجری قمری بود.
قیس بن ملوح بن مزاحم بن عدس بن ربیعة بن جعدة عامری مجنون عقیلی جعدی، نامهای دیگری مانند مهدی، اقرع
و بختری برای او ذکر کردهاند.
وی از طایفه بنی عامر بن صعصعه
و اهل
نجد بود
که در زمان حکومت
یزید بن معاویه (
۶۰-
۶۴ق)
و
مروان بن حکم (۶۴-
۶۵ق)
میزیست. و معاصر با
قیس بن ذریح شاعر بود.
وی شاعری
عاشق پیشه
بود که در عشق لیلی، دختر سعد که از کودکی با هم پرورش یافته بودند، دچار حیرت و سرگشتگی شد
و
دیوانه گشت و در این حالت همیشه
شعر میگفت و در بیابانها با حیوانات وحشی همدم بود و با آنها الفت گرفته بود.
گاه در
شام، گاه در نجد و گاه در
حجاز دیده میشد.
اشعارش فراوان و دارای حسن و ملاحت خاصی است.
اشعار وی در
دیوانی جمعآوری شده و به
دیوان قیس عامری معروف است.
سرانجام وی را در میان سنگهای بیابان مرده یافتند و جنازهاش را تحویل خانوادهاش دادند.
وی در سال ۸۰ق درگذشت.
البته زمان فوتش را مختلف آوردهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۲۸، برگرفته از مقاله «قیس عامری».