قیر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قیر به معنای ماده‌ای غیر معدنی آتش‌گیر و سیاه‌رنگ است که در آسفالت و غیر آن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
از آن به مناسبت در باب‌های
طهارت،
صلات و
خمس نام برده‌اند.
قیر دو گونه است: مصنوعی که تعریف آن در شناسه گذشت و طبیعی و معدنی که «مومیایی» و «زفت» نیز نامیده شده است.
از جمله
مطهِّرات زمین است که کف پا و ته کفش
نجس با راه رفتن روی آن پاک می‌شود، لیکن ثبوت این حکم روی آسفالت که آمیزه‌ای از قیر و شن می‌باشد، محل اشکال است. بسیاری آن را از این جهت که خارج از عنوان
زمین است،
مطهِّر ندانسته‌اند.
برخی به
مطهِّر بودن آسفالتی که قیرش زایل و شنش آشکار شده باشد، تصریح کرده‌اند.
سجده بر معادن، همچون قیر طبیعی و معدنی جایز نیست. برخی سجده بر قیر را هنگام ضرورت جایز و مقدّم بر چیزهای دیگر دانسته‌اند.
برخی سجده بر آن را در صورت در اختیار نداشتن
پنبه و کتان جایز دانسته‌اند.
قیر نوع دوم از معادن است که پرداخت
خمس آن پس از استخراج با شرایطی واجب است
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۷۱۹.
