• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قیافه‌شناسی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





قیافه‌شناسی علمی است که از ظاهر شخص به باطن وی پی برند و نیز از چگونگی استدلال از هیئت‌های اعضای دو شخص به مشارکت و یگانگی میان آن دو در نسب، ولادت و سایر احوال بحث می‌کند.
[۱] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامۀ دهخدا، واژۀ «قیافه شناسی».

از احکام آن در باب‌های تجارت، لقطه، قضاء و شهادات سخن گفته‌اند.



نسب از راه‌های معتبر شرعی، همچون اقرار و شهادت دو عادل اثبات می‌شودو الحاق کسی به دیگری بر پایۀ قیافه‌شناسی شرعاً پذیرفته نیست و آثار نسب بر آن مترتب نمی‌گردد، بلکه ترتیب اثر دادن به آن حرام است.
[۴] شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۱۴، ص۱۲۷.

کسب از راه قیافه‌شناسی و ملحق کردن کسی به دیگری حرام و باطل است و شهادت قیافه‌شناس پذیرفته نیست.
ظاهر کلمات بسیاری، حرمت قیافه‌شناسی و کسب از این راه به طور مطلق است، لیکن برخی تصریح کرده‌اند، حرمت در صورتی است که حرامی بر آن مترتّب شود، مانند الحاق کسی به دیگری و ترتیب اثر دادن به آن. بعضی گفته‌اند، بر حسب ظاهر، مراد همه از حرمت قیافه‌شناسی، صورتی است که به حرام منجر گردد و گرنه صرف اعتقاد علمی یا ظنی به نسب از این راه حرام نیست.
به تصریح برخی، یاد گرفتن و یاد دادن دانش قیافه شناسی جایز است، به شرط آنکه امر حرامی بر آن مترتب نگردد.


۱. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامۀ دهخدا، واژۀ «قیافه شناسی».
۲. شیخ طوسی، المبسوطَ، ج۳، ص۳۵۰.    
۳. نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۲، ص۹۲.    
۴. شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۱۴، ص۱۲۷.
۵. حسینی عاملی، سید محمدجواد، مفتاح الکرامة، ج۸، ص۱۴۰.    
۶. حلی هذلی، یحیی بن سعید، الجامع للشرائع، ص۵۳۹.    
۷. سیوری، مقداد بن عبدالله، التنقیح الرائع، ج۲، ص۱۳-۱۴.    
۸. شهید اول، الدروس الشرعیة، ج۳، ص۱۶۵.    
۹. محقق کرکی، جامع المقاصد، ج۴، ص۳۳.    
۱۰. شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۳، ص۱۲۸-۱۲۹.    
۱۱. نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۲، ص۹۲.    
۱۲. انصاری، مرتضی، کتاب المکاسب، ج۲، ص۸.    
۱۳. نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۲، ص۹۲.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۷۰۸.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات فقهی | تجارت | شهادت | قضاء | لقطه




جعبه ابزار