قِسّیس (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قِسِّیس (به کسر قاف و تشدید سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای جستجو کردن در شب است.
در قرآن به عالم
نصاری،
قِسِّیس اطلاق می‌شود.
این لفظ فقط یک‌بار در
قرآن کریم آمده است.
قِسِّیس:
به معنای جستجو کردن در شب و عالم نصاری است.
راغب اصل آن را جستجو کردن در شب گفته است.
در
المیزان فرموده:
قسیّس معرّب «
کشیش» است.
در
مجمع البیان از
زجّاج نقل شده:
قسیّس و قسّ از رؤساء نصاری است و قسّ در
لغت به معنی نمیمه و نشر
حدیث است.
در
اقرب الموارد گفته: با واو و نون جمع بسته می‌شود برای تغلیب جانب وصفیّت بر اسمیّت است.
قسّ در لغت به معنی سخن چین و چرانیدن خود آمده است.
شاید مراد از آن معنای دوم یا معنای اول باشد به مناسبت نشر حدیث به‌وسیله آن‌ها.
به موردی از
قسّیس که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(ذلِکَ بِاَنَّ مِنْهُمْ قِسِّیسِینَ وَ رُهْباناً وَ اَنَّهُمْ لا یَسْتَکْبِرُونَ) ( اين به خاطر آن است كه بعضى از آن‌ها عالمانى روحانى يا تارک دنيا هستند؛ و آن‌ها در برابر حق تكبّر نمى‌ورزند.)
رأفت نصاری بر
مسلمین برای آن است که عدّه‌ای از آن‌ها
قسّیس و راهب‌اند (و کلام حق را برای مردم افشاء می‌کنند) و نیز
تکبّر و خودپسندی نمی‌نمایند.
این لفظ فقط یک‌بار در قرآن کریم آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قسّیس»، ج۶، ص۵.
