قُرَّة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قُرَّة: (مِنْ قُرَّةِ اَعْیُنٍ) «قُرَّة» از مادّه
«قُرّ» (بر وزن حرّ) به معنای سردی و خنکی است، از آنجا که معروف است اشک شوق، همواره سرد و خنک و اشک غم و حسرت داغ و سوزان است، تعبیر به «قُرَّةِ اَعْیُنٍ» در لغت عرب به معنای چیزی است که مایه خنک شدن چشم انسان می‌گردد، یعنی اشک شوق را از دیدگانش جاری می‌سازد و این کنایه لطیفی است از نهایت خوشحالی.
(فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا اُخْفِیَ لَهُم مِّن قُرَّةِ اَعْیُنٍ جَزَاء بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ) (هیچ کس نمی‌داند چه پاداش‌های مهمّی که مایه روشنی چشم‌هاست برای آن‌ها نهفته شده، به پاداش کارهایی که انجام می‌دادند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اگر کلمه قرة را اضافه به کلمه اعین کرده نه به اعینهم، برای این است که بفهماند آن نعمت‌ها آن قدر بزرگ و خیره‌کننده است، که تنها یک چشم و دو چشم از دیدنش روشن نمی‌شود، بلکه هر صاحب چشمی که آن را ببیند چشمش روشن می‌گردد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قُرَّة»، ص۴۳۸.
