• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قَطِران (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مرجع: قَطِران (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: قطران (مفردات‌قرآن)، قطران (مفردات‌نهج‌البلاغه).


قَطِران: (سَرابیلُهُمْ مِّنْ قَطِرانٍ)
[۱] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۵۰.    

«قَطِران» از مادّه‌ «قُطْر» که گاهی در لغت به «فتح قاف و سکون طاء» و یا به «کسر قاف و سکون طاء» خوانده شده به معنای ماده‌ای است که از درختی به نام‌ «ابْهَل» می‌گیرند آن را می‌جوشانند تا سفت شود و به هنگام بیماری‌ «جَرَب» به بدن شتر می‌مالند و معتقد بودند با سوزشی که دارد مادّه بیماری «جَرَب» را از بین می‌برد. به هر حال جسمی است چسبنده، بدبو و قابل اشتعال.
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۷۷.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۰.    
«فرید وجدی» در «دائرة المعارف» در مادّه «قطران» می‌گوید: مایعی است که هنگام تقطیر کردن زغال سنگ برای به دست آوردن گاز مخصوصی، از آن به دست می‌آید و قطران نباتی از بعضی از درختان به دست می‌آید.
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۴۱۶.    



(سَرَابِیلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَ تَغْشَی وُجُوهَهُمْ النَّارُ)
[۵] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۵۰.    
(لباس‌هایشان از قطران (مادّه چسبنده بد بوی قابل اشتعال‌) است و صورت‌هایشان را آتش می‌پوشاند.)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۱.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه قطران چیزی سیاه رنگ و بدبو است که به شتران می‌مالند و در قیامت آن قدر بر بدن مجرمین می‌مالند که مانند پیراهن بدنشان را بپوشاند.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۱۳۰.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۹.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۵۷.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۹۹.    
)

۱. ↑ ابراهیم/سوره۱۴، آیه۵۰.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۷۷.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۰.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۰، ص۴۱۶.    
۵. ↑ ابراهیم/سوره۱۴، آیه۵۰.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۱.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۱۳۰.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۹.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۵۷.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۹۹.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَطِران»، ص۴۴۴.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره ابراهیم | لغات قرآن
جعبه ابزار