قَدَّرَهُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَدَّرَهُ: (مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ) جمله
«قَدَّرَهُ» از مادّه «
تقدیر»
به معنای‌اندازه‌گیری و موزون ساختن است؛ زیرا می‌دانیم در ساختمان وجود انسان، بیش از بیست نوع فلز و شبه فلز به کار رفته که هر کدام از نظر کمیت و کیفیت، اندازه معینی دارد که اگر کم و بیشی در آن رخ دهد، نظام وجود انسان به هم می‌ریزد.
(مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ) (او را از
نطفه ناچیزی آفرید، سپس‌اندازه‌گیری کرد و موزون ساخت.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
(فقدره) یعنی به او در
ذات و صفات و افعالش قدرت و توانایی داد، پس او نباید از آن حدی که برایش مقدر شده تجاوز کند، چون
تدبیر ربوبی از هر سو به وی احاطه دارد و او نمی‌تواند خودش مستقلا به خواسته خود برسد، اگر
خدا برایش مقدر نکرده باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَدَّرَهُ»، ص۴۳۵.
