قَدَّرَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَدَّرَ: (اِنَّهُ فَکَّرَ وَ قَدَّرَ) «قَدَّرَ» از مادّه «
تقدیر»
در اینجا به معنای آماده ساختن مطلب در ذهن و تصمیم گرفتن برای اجرای آن نقشه شوم است.
(اِنَّهُ فَکَّرَ وَ قَدَّرَ) (او برای مبارزه با
قرآن اندیشه کرد و نقشه‌ای شیطانی کشید.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: تقدیر که مصدر قدر است به معنای‌اندازه‌گیری و سنجیدن است و تقدیر از روی تفکیر به معنای آن است که چند معنا و چند وصف را در ذهن بچینی، یعنی آن‌ها را در ذهن جابه جا کنی، یکی را بگذاری و دیگری را برداری تا از ردیف شدن آن‌ها غرض مطلوب خود را نتیجه بگیری،
ولید بن مغیره هم در این اندیشه بود که چیزی بگوید که با آن گفته، دعوت اسلام را
باطل کند و مردم معاند مثل خودش آن گفته را بپسندند، پیش خود فکر کرد آیا بگوید این قرآن شعر است، یا بگوید
کهانت و جادوگری است؟ آیا بگوید هذیان ناشی از جنون است، یا بگوید ازاسطوره‌ها و افسانه‌های قدیمی است؟ بعد از آنکه همه فکرهایش را کرد این طور اندازه‌گیری کرد که بگوید: قرآن سحری از کلام بشر است، چون بین زن و شوهر و پدر و فرزند جدایی می‌اندازد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَدَّرَ»، ص۴۳۵.
