قنوط (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قُنوط (به ضم قاف و نون) و
قَنوط (به فتح قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای
یاس از
خیر است.
مشتقات
قُنوط که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
قَنَطوا (به فتح قاف و نون) به معنای مایوس شدن،
الْقانِطِینَ (به کسر نون و طاء) به معنای مایوسان،
قَنوط (به فتح قاف و ضم نون) به معنای مایوس و نومید است.
قُنوط و
قَنوط به معنای یاس از خیر است.
«قنط قنوطا: یئس» فعل آن از باب نصر ینصر، علم یعلم، کرم یکرم آید.
به مواردی از
قُنوط که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا) «او کسی است که
باران مفید را پس از مایوس شدن مردم نازل می‌کند.»
(فَلا تَکُنْ مِنَ الْقانِطِینَ) (از مایوسان مباش! )
(وَ اِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیَؤُسٌ قَنُوطٌ) (و هر گاه
شر و بدی به او رسد، بسیار مایوس و نومید می‌گردد!)
«قَنُوط » به فتح اول به معنای قانط است و ظاهرا «یَؤُس» و «قَنُوط» هر دو به یک معنی است و شاید فرق با متعلّق باشد.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قنط»، ج۶، ص۴۲.
