وقتیه مطلقه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وقتیه مطلقه، قضيه‌ای است كه به
ضرورت ثبوت محمول براى
موضوع در وقت معينى حكم شده باشد.
وقتیه مطلقه، یا حینیه مطلقه از اقسام
قضایای موجهه بسیطه است و آن قضیه‌ای است که به تحقق نسبت بین
موضوع و
محمول دلالت می‌کند، اما دلالت آن فقط در
زمان اتصاف موضوع به
صفت و حالت خود، صادق است، مانند: هر پرنده‌ای مادام که در حال پرواز است، بال‌های خود را حرکت می‌دهد.
نام‌گذاری این
قضیه به "وقتیه" به دلیل مقید شدن آن به
ضرورت در وقت معین و به "مطلقه" به دلیل عدم تقید آن به "لا دوام" است. این قضیه به دلیل این که جهت آن مشروط است به اتصاف موضوع به وصف عنوانی، شبیه
قضیه مشروطه و
قضیه عرفیه است.
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:
• گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.
• فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان.
• شهاب‌الدین سهروردی، یحیی بن حبش، منطق التلویحات.
• تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق.
• مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «وقتیه مطلقه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۲۵.
