قضیه متصله اتفاقیه موجبه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قضیه متصله
اتفاقیه موجبه، بهمعنای
قضیه متصله دالّ بر
ثبوت اتصال
اتفاقی تالی و
مقدم است.
قضیه متصله اتفاقی از نظر کیفیت به "
قضیه متصله
اتفاقیه موجبه" و "
قضیه متصله اتفاقیه سالبه" تقسیم میشود.
قضیه متصله
اتفاقیه موجبه،
قضیهای است که حکم به ثبوت اتصال
اتفاقی تالی و مقدم شده باشد، مانند: "اگر آموختن علوم ادبی آسان باشد، آموختن علوم ریاضی دشوار باشد".
قضیه متصله
اتفاقیه موجبه به لحاظ مطابقت یا عدم مطابقت با واقع، یا صادق است و یا کاذب. اگر هر دو طرف
قضیه (مقدم و تالی) صادق باشند "
قضیه متصله
اتفاقیه صادقه" خواهد بود، مانند: "ان کان الانسان ناطقاً فالحمارُ ناهقٌ".
و نسبت به سه صورت دیگر، اگر در شرطیه متصله
اتفاقیه موجبه صدق تالی به تنهایی را برای صدق شرطیه کافی ندانیم، هر سه صورت از مصادیق "
قضیه متصله
اتفاقیه کاذبه" خواهد بود، مثل: "ان کان الانسان حَجَراً فالحمارُ جمادٌ"، که مقدم و تالی هر دو کاذب هستند. و مثل: "ان کان الانسان حَجَراً فالفَرَسُ صاهلٌ" که مقدم کاذب، و تالی صادق است. و مثل: "ان کان الفرسُ صاهلاً فالانسانُ حَجَرٌ" که مقدم صادق، و تالی کاذب است.
اما اگر در شرطیه متصله
اتفاقیه موجبه صدق تالی به تنهایی را برای صدق شرطیه کافی بدانیم، صورت دوم از سه صورت مذکور (که مقدم صادق، و تالی کاذب است) صادق خواهد بود و دو صورت دیگر کاذب است.
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:
• گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.
• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.
• فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان.
•
علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید. • قطبالدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «قضیه متصله اتفاقیه موجبه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۳/۲۰.