• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قِصاص (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: قصاص (لغات‌قرآن)، قصاص.


قِصاص (به کسر قاف و سکون صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای مقابله به مثل در جنایت عمدی است.



قِصاص یعنی مقابله به مثل در جنایت عمدی است.
قصاص را از آن قصاص گویند که در تعقیب جنایت و در پی آن است.


به مواردی از قِصاص که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْقِصاصِ‌ (آیه ۱۷۹ سوره بقره)

(وَ لَکُمْ فِی‌ الْقِصاصِ‌ حَیاةٌ یا اُولِی الْاَلْبابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ‌)
«برای شما در قصاص زندگی هست‌ ای عاقلان تا از قتل نفس بپرهیزید.»
اگر انسان بداند که در صورت کشتن کسی او را خواهند کشت کسی را نمی‌کشد و این سبب حیات و زنده ماندن مردم می‌شود. لذا فرموده‌ (فِی‌ الْقِصاصِ‌ حَیاةٌ) در «حیّ» راجع به این جمله که جمله «القتل انفی للقتل» را از رونق‌ انداخت سخن گفته‌ایم کلمه‌ (یا اُولِی الْاَلْبابِ) خطاب است به هر صاحب عقل از هر مذهب و ملّت که باشد و صاحبان عقل و‌ اندیشه خواهند دانست که حکم قصاص به صلاح جامعه و سبب حفظ حیات جامعه است.

۲.۲ - الْقِصاصِ‌ (آیه ۱۷۸ سوره بقره)

(یا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ‌ الْقِصاصُ‌ فِی الْقَتْلی‌ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْاُنْثی‌ بِالْاُنْثی‌ فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ اَخِیهِ شَیْ‌ءٌ فَاتِّباعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَداءٌ اِلَیْهِ بِاِحْسانٍ ذلِکَ تَخْفِیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ رَحْمَةٌ...)
(اى كسانى كه ایمان آورده‌ايد! حكم قصاص در مورد كشتگان، بر شما مقرر شده است: آزاد در برابر آزاد، و برده در برابر برده، و زن در برابر زن. پس اگر كسى ازسوى برادر دينى خود، چيزى به او بخشيده شود، و حكم قصاص تبديل به خون‌بها گردد، ولىّ مقتول بايد از راه پسنديده پيروى كند؛ و شرايط پرداخت كننده را در نظر بگيرد و او نيز به نيكى دیه را به ولىّ مقتول بپردازد و مسامحه نكند؛ اين، تخفيف و رحمتى است از ناحيه پروردگار شما....)

۲.۲.۱ - تفسیر (آیه ۱۷۸ سوره بقره)

۱: از این آیه روشن می‌شود که حسّ انتقام و عاطفه هر دو در اسلام مراعات شده اگر طرف در قتل عمدی بخواهد انتقام بکشد مجاز است و اگر بخواهد عفوّ کند باز مجاز است‌، «فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ اَخِیهِ» آمدن لفظ «اخ» برای تحریک عاطفه و رحمت است پس قصاص یک انتقام خشن و بی‌بدل نیست بلکه بدل و عوض هم دارد و آن عفو و گرفتن خون‌بهاست.
۲: مراد از (کُتِبَ عَلَیْکُمُ‌ الْقِصاصُ‌) تشریع قصاص در اسلام است و مراد از «القتلی» کشته شدگان عمدی است و در قتل خطایی و شبیه به عمد قصاص نیست.
عدّه‌ای از قانونگذاران و نویسندگان قصاص را مخالف مصلحت و عاطفه دانسته و آن را حکمی ناروا قلمداد کرده‌اند و به جای آن زندان گذاشته‌اند، ولی گویند از روزی که زندان جای قصاص را گرفته، شماره قتل در عالم رو به کثرت نهاده و در «کتاب سیری در اسلام» در بحث زندان و مضرّات آن از لحاظ معطّل ماندن نیروی فعّاله و تامین زندانیان و دستگاه قضایی و اجرایی و حفظ آن و این‌که زندان دردی را دوا نکرده و بلکه بر آن افزوده است به تفصیل بحث شده، ملت چه تقصیری‌ دارد که تامین این همه قاتلان و محافظین آنها را به عهده بگیرد.
کوتاه سخن آن‌که قرآن در یک کلمه مطلب را تمام کرده و چنان‌که گذشت فرموده‌ (وَ لَکُمْ فِی‌ الْقِصاصِ‌ حَیاةٌ یا اُولِی الْاَلْبابِ) و تصدیق آنرا به صاحبان عقل واگذاشته آنها که قصاص را مخالف مصلحت جامعه می‌دانند اولو الالباب نیستند با وجود این در جامعه‌های مزبور استثناها قائل شده و در موارد مخصوص آن را اجرا می‌نمایند و از رادیوها و روزنامه‌ها می‌شنویم که از قول خویش توبه کرده و قصاص را پیش می‌کشند.
۳: این‌که فرموده: (الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْاُنْثی‌ بِالْاُنْثی‌) یعنی «آزاد در مقابل آزاد، عبد در مقابل عبد، زن در مقابل زن است.» اگر عبد، زن در مقابل زن است اگر بگوییم مفهوم دارد منظور این می‌شود:
آزاد را در مقابل آزاد می‌کشند ولی اگر آزاد عبد را بکشد او را در مقابل عبد نمی‌کشند، و اگر اثبات حصر و تساوی و نفی امتیاز باشد معنی این می‌شود: در مقابل یک نفر فقط یک نفر بکشید چنان‌که رسم جاهلیت قبل از اسلام و جاهلیّت کنونی است که اولیاء مقتول در صورت قوی بودن به جای مقتول چندین نفر حتی ده نفر را می‌کشتند و می‌کشند.
آیه‌ (وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ‌) (و آن كس كه مظلوم كشته شده، براى وليّش سلطه و حقّ قصاص قرار داديم؛ امّا در قتل زياده روى نكند.) مؤیّد احتمال دوم است که می‌گوید ولیّ مقتول اسراف در قتل نکند یعنی در مقابل یک نفر فقط یک نفر بکشد و...

۲.۳ - قِصاص (آیه ۴۵ سوره مائده)

(وَ کَتَبْنا عَلَیْهِمْ فِیها اَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَ الْعَیْنَ بِالْعَیْنِ وَ الْاَنْفَ بِالْاَنْفِ وَ الْاُذُنَ بِالْاُذُنِ وَ السِّنَّ بِالسِّنِّ وَ الْجُرُوحَ‌ قِصاصٌ‌ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ کَفَّارَةٌ لَهُ...)
(و بر آن‌ها (بنی‌اسرائیل‌) در آن تورات‌، مقرّر داشتيم كه جان در مقابل جان و چشم در مقابل چشم و بینی در برابر بينى و گوش در مقابل گوش و دندان در برابر دندان، قصاص مى‌شود؛ و جراحات نيز، قصاص دارد؛ و اگر كسى از قصاص، در گذرد، کفّاره گناهان او محسوب مى‌شود.)

۲.۳.۱ - تفسیر (آیه ۴۵ سوره مائده)

آیه درباره یهود است از لحاظ وضع قصاص و عفو آن که مضمون‌ (فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ) است مثل آیه گذشته می‌باشد و (النَّفْسَ بِالنَّفْسِ‌) مطلق است یعنی نفس در مقابل نفس است و در مقابل مقتول قاتل را می‌کشند خواه مقتول مرد باشد یا زن و خواه عبد باشد یا آزاد همچنین قاتل هر کدام باشد.
و نیز چشم در مقابل چشم است تا آخر، همه مطلق‌اند و اگر فردی از روی عمد چشم فرد دیگر را کور کند چشم او را کور می‌کنند و فرقی بین جانی و جنایت شده نیست. (وَ الْجُرُوحَ‌ قِصاصٌ‌) نیز همین‌طور است و برای مطلق زخم‌ها ضارب و مضروب هر کس باشد قصاص معیّن می‌کند.
ظاهرا: این آیه تفسیر آیه‌ (کُتِبَ عَلَیْکُمُ‌ الْقِصاصُ‌) است و نفس در مقابل نفس و عضو در مقابل عضو است بی‌آن‌که امتیازی و فرقی از حیث آزاد، بنده، زن و مرد بودن در نظر باشد این است آنچه از بررسی قرآن مجید به دست می‌آید.

۲.۴ - قِصاص (آیه ۱۹۴ سوره بقره)

(الشَّهْرُ الْحَرامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ وَ الْحُرُماتُ‌ قِصاصٌ‌ فَمَنِ اعْتَدی‌ عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدی‌ عَلَیْکُمْ‌)
«ماه حرام در مقابل ماه حرام است و اگر کسی احترام آن را مراعات نکند طرف نیز مجبور به مراعات نیست و همه محترم‌ها دارای قصاص و مقابله به مثل‌اند و اگر کسی به شما تجاوز کرد همانطور به او تجاوز کنید.»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۷۲.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۱۸۰.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۵۱.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۱۷۹.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۶۵۷.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۴۳۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۱۸۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۴۸۱.    
۱۰. بقره/سوره۲، آیه۱۷۸.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷.    .
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۶۵۶.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۴۳۲.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۱۸۵.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۴۷۹.    
۱۶. معرفت، محمد هادی، التمهید فی علوم القرآن، ج۶، ص۲۶۵.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، الامثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، ج۱، ص۵۰۳.    
۱۸. اسراء/سوره۱۷، آیه۳۳.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۸۵.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، الامثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، ج۱، ص۵۰۳.    
۲۱. مائده/سوره۵، آیه۴۵.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۱۵.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۶۳.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۳۴۴.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۵۳.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۰۸.    
۲۷. بقره/سوره۲، آیه۱۹۴.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۹۱.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۶۳.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۳۷.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۳۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قصاص»، ج۶، ص۱۲.    






جعبه ابزار