• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قسّیس (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




قِسِّیس (به کسر قاف و تشدید سین)، یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای جستجو کردن در شب و در قرآن به عالم نصاری اطلاق می‌شود.



قِسِّیس به معنای عالم نصاری است. در المیزان فرموده: قسیّس معرّب «کشیش» است. در مجمع البیان از زجّاج نقل شده: قسیّس و قسّ از رؤساء نصاری است و قسّ در لغت به معنی نمیمه و نشر حدیث است. در اقرب الموارد گفته: با واو و نون جمع بسته می‌شود برای تغلیب جانب وصفیّت بر اسمیّت.
[۶] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ذیل واژه.



(ذلِکَ بِاَنَّ مِنْهُمْ‌ قِسِّیسِینَ‌ وَ رُهْباناً وَ اَنَّهُمْ لا یَسْتَکْبِرُونَ‌) «رأفت نصاری بر مسلمین برای آن است که عدّه‌ای از آنها قسّیس و راهب‌اند (و کلام حق را برای مردم افشاء می‌کنند) و نیز تکبّر و خودپسندی نمی‌نمایند.» ناگفته نماند قسّ در لغت بمعنی سخن چین و چرانیدن خود آمده است، شاید مراد از آن معنای دوم یا معنای اول باشد به مناسبت نشر حدیث به‌وسیله آنها. این لفظ فقط یکبار در قرآن آمده است. راغب اصل آن را جستجو کردن در شب گفته است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قسّیس»، ج۶، ص۵.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۹۶.    
۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۰۳.    
۴. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۶، ص۸۰.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۳۵۹.    
۶. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ذیل واژه.
۷. مائده/سوره۵، آیه۸۲.    
۸. فراهیدی، خلیل بن أحمد، کتاب‌العین، ج۵، ص۱۲.    
۹. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۹۶.    
۱۰. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۰۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قسّیس»، ج۶، ص۵.    






جعبه ابزار