قرعویه حاجب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قرعویه حاجب (متوفای ۳۸۰ق)، حاجب و غلام
سیف‌الدوله و
سعدالدوله حمدانی بود که بر علیه سعدالدوله شورید و ادراه شهر حلب را به دست گرفت. پس از محاصره حلب توسط رومیان با دادن
جزیه، شروط صلح را پذیرفت. او سرانجام به سال
۳۸۰ق در زندان درگذشت.
قرعویه، حاجب و غلام سیف‌الدوله بود؛ بدین جهت، به حاجب سیفی شناخته می‌شد. پس از وی، حاجب فرزند او، ابومعالی سعدالدوله شد.
قرعویه، در سال
۳۵۸ق بر آقای خود، سعدالدوله شورید و او را از حلب بیرون راند و حکومت آن جا را به دست گرفت و غلامش
بکجور، وی را همراهی می کرد. به نام آن دو، خطبه خوانده شد.
در سال
۳۵۹ق سپاه روم برانطاکیه دست یافته، سپس متوجّه حلب شدند و آن جا را محاصره کردند.
قرعویه، با دادن جزیه فراوان و پذیرش شروط ذلت‌آوری صلح کرد. از این شروط، آن بود که حکومت در حلب، پس از
قرعویه به بکجور واگذار شود و پس از آن، از سوی روم امیری از مردم حلب انتخاب شود، و این که از مسیحیان جزیه گرفته نشود و به سپاه اسلام اجازه داده نشود از حلب برای جنگ با روم عبور کنند، و به مسلمانان اجازه داده شود مسیحی شوند؛ همان‌گونه که به مسیحیان اجازه مسلمان شدن داده می‌شود، و این که مسلمانان سنگر و دژ ایجاد نکنند.
در سال
۳۶۴ق بکجور بر
قرعویه شورید و او را دستگیر و در قلعه زندانی کرد.
قرعویه در زندان باقی ماند تا این که مُرد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۲۷.
