• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قرب (دیدگاه امام خمینی)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


امام‌ خمینی برای قرب دو قسم قائل است: قرب وجودی و قرب سلوکی.


امام‌ خمینی برای قرب دو قسم قائل است:
۱- قرب وجودی: حقیقت بی‌نهایت حق‌تعالی با خلق معیت دارد و چنان سریان و احاطه‌ وجودی به ‌ظاهر و باطن آنها دارد که ارتباط او را با خلق بی‌واسطه می‌سازد. امام‌ خمینی از این قرب وجودی به وجه خاص تعبیر کرده‌ است که آن، جهت غیبی احدی اشیاست به حق‌تعالی. اشیاء از این طریق ارتباطی خاص و بی‌واسطه با حق دارند. ایشان با استناد به بعضی آیات الهی از ارتباط حضرت احدیت و اشیاء به سرّ وجودی تعبیر می‌کند.
۲- قرب سلوکی: عبد به‌واسطه سلوک راه حق‌تعالی به او نزدیک می‌شود. این قرب در قوس صعود تصویر می‌شود. امام‌ خمینی بر این باور است که نزول انسان از نشئه غیبی و تنزل آن به اسفل سافلین، برای سلوک اختیاری و قرب وصول به جناب ربوبیت است.
[۱] خمینی، روح‌الله، تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس، ص۲۶، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۰ قمری.    
[۲] خمینی، روح‌الله، تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس، ص۳۲، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۰ قمری.    
[۳] خمینی، روح‌الله، تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس، ص۲۶۰، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۰ قمری.    
در این قرب، رسیدن به لقای الهی از بزرگ‌ترین مقاصد اهل ‌الله است.
[۴] خمینی، روح‌الله، آداب الصلاة، ص۱۰۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    

به باور ایشان برای سفر معنوی و معراج قرب حقیقی به دو رکن نیاز است یکی خروج از منزلگاه نفس و دیگری حرکت به سوی خداوند که نتیجه آن رسیدن به باب الهی و فنای فی الله است.
[۵] خمینی، روح‌الله، آداب الصلاة، ص۱۸۴-۱۸۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
[۶] خمینی، روح‌الله، سرّ الصلاة، ص۵۴، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
به اعتقاد امام‌ خمینی، تا این انانیت و انیت باقی است، شخص بنده خود است و «عبدالله» نشده است و سالک طریق الی ‌الله نیست و راه نجات او این است که صراط مستقیم سلوکی را با عبودیتش طی کند. در غیر این صورت به کفر و الحاد کشیده خواهد شد. به اعتقاد امام خمینی وقتی سالک انانیت خود را کنار گذاشت، در طلب مقصود اصلی سیر کرد، هر یک از حجب ظلمانی و نورانی را کنار زد و قلبش از غیر حق خالی شد به قرب الهی رسیده است.
[۷] خمینی، روح‌الله، دانشنامه امام خمینی، ج۸، ص۱۶۷، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.


۱. ↑ خمینی، روح‌الله، تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس، ص۲۶، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۰ قمری.    
۲. ↑ خمینی، روح‌الله، تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس، ص۳۲، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۰ قمری.    
۳. ↑ خمینی، روح‌الله، تعلیقات علی شرح الفصوص الحکم و مصباح الانس، ص۲۶۰، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۰ قمری.    
۴. ↑ خمینی، روح‌الله، آداب الصلاة، ص۱۰۲، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
۵. ↑ خمینی، روح‌الله، آداب الصلاة، ص۱۸۴-۱۸۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
۶. ↑ خمینی، روح‌الله، سرّ الصلاة، ص۵۴، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.    
۷. ↑ خمینی، روح‌الله، دانشنامه امام خمینی، ج۸، ص۱۶۷، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.


• دانشنامه امام خمینی    ، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی    ، ۱۴۰۰ شمسی.


رده‌های این صفحه : تقرب | دیدگاه های عرفانی امام خمینی
جعبه ابزار