پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) او را بر بحرین ولایت داد. بعدها عمر بن خطاب به سبب شرب خمر، او را عزل کرد و بر اساس شهادت ابوهریره و جارود عبدی (بزرگ بنی‌عبدالقیس) و همسر قدامه و نیز اقرار خود قدامه، او را حد زد. قدامه با طرح این آیه، سعی در پوشاندن گناه خود داشت: «لیس علی الذین آمنوا وعملوا الصالحات جناح فیما طعموا اذا ما اتقوا و آمنوا و عملوا الصالحات
؛ بر آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند در آن‌چه خورده‌اند گناهی نیست، هرگاه پرهیزکاری کنند و ایمان بیاورند و به کارهای شایسته بپردازند». عمر به او گفت: در تاویل اشتباه کردی، زیرا اگر تو تقوای الهی پیشه می‌کردی، از محارم او دوری می‌جستی، سپس بر او حد جاری کرد. قدامه تنها شرکت کننده در جنگ بدر بود که حدّ شرعی بر او جاری شد.
