قَتُور (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَتُور: (کَانَ الاِنْسانُ قَتُوراً) «قَتُور» از مادّه
«قتر» (بر وزن قتل) به معنای
امساک در خرج کردن است و از آنجا که
«قتور» صیغه مبالغه است، معنای شدت امساک و تنگ‌نظری را می‌رساند.
(قُل لَّوْ اَنتُمْ تَمْلِکُونَ خَزَآئِنَ رَحْمَةِ رَبِّی اِذًا لَّاَمْسَکْتُمْ خَشْیَةَ الاِنفَاقِ وَکَانَ الانسَانُ قَتُورًا) (بگو: اگر شما مالک خزاین رحمت پروردگار من بودید؛ در آن صورت، به خاطر تنگ نظری امساک می‌کردید، مبادا
انفاق، مایه تنگدستی شما شود و انسان تنگ‌نظر است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه قتور به معنای
بخیل تفسیر شده البته بخیلی که بخل را به نهایت رسانده باشد و در
مجمع البیان گفته: کلمه قتر، به معنای تنگی است و قتور مبالغه در همان معنا است و وقتی گفته می‌شود: قتر یقتر و یا تقتر و یا اقتر و یا قتر در همه آن‌ها معنا یکی است و آن این است که فلانی در خرج کردن امساک می‌کند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَتَرَة»، ص۴۳۴-۴۳۵.
