قتادة بن دعامه (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوخطاب قتادة بن دعامة سدوسی (
۶۰-
۱۱۷ق)، از
تابعان، ادیبان، فقیهان، مفسران، نسب‌شناسان، شاعران و محدثان
قرن دوم هجری قمری در
بصره بود.
ابوخطاب قتادة
بن دعامة
بن عزیز
بن عمر سدوسی بصری، در سال ۶۰ق
در حالی که نابینا بوده، در بادیه به دنیا آمد و علوم
قرائت را نزد اساتیدی چون
حسن بصری و
ابن سیرین فراگرفت.
از افرادی چون
عبدالله بن سرجس،
انس بن مالک و دیگران حدیث نقل می‌کرد.
اوزاعی،
حماد بن سلمه و دیگران از او حدیث نقل می‌کردند. او یکی از بزرگان تابعین و عالم مردم بصره بود
و در علوم مختلف از جمله
ادبیات عرب،
غریبه،
انساب،
تفسیر،
فقه،
حدیث،
لغت و
شعر تبحر داشت.
او دارای حافظه عجیبی بود و همین که صحیفه جابر
بن عبدالله را برای او قرائت کردند، آن را حفظ نمود. ایشان متهم به
قدری بود،
ولی برخی گویند که ابتدا قائل به قدر بود، ولی سپس منصرف شد.
وی سرانجام در سال ۱۱۷ یا
۱۱۸ق بر اثر بیماری
طاعون در
شهر واسط یا بصره درگذشت.
اثر قتاده
تفسیر می‌باشد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۲۵، برگرفته از مقاله «قتاده سدوسی».
