قاعدۀ ارش
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ ارش از
قواعد فقهی به معنای ثبوت
ارش در هر جنایتی که در
شریعت مقدس،
دیه آن تعیین نشده است.
قاعدۀ ارش عبارت است از ثبوت ارش در هر جنایتی که در شریعت مقدس، دیۀ آن تعیین نشده است؛ بدین‌معنا که فرد آسیب دیده، برده فرض می‌شود و قیمت وی در صورت سالم بودن به دست می‌آید؛ سپس قیمت آسیب دیده با قیمت سالم مقایسه و به همان نسبت از
دیه نفس، بر عهدۀ جانی ثابت می‌گردد. به عنوان نمونه، اگر ارزش بردۀ سالم هشتصد تومان و آسیب دیده ششصد تومان باشد، تفاوت قیمت آسیب دیده با سالم یک چهارم خواهد بود. در نتیجه یک چهارم از دیۀ نفس (۲۵۰ مثقال
طلا) به آسیب دیده پرداخت می‌شود.
مدرک و مستند قاعدۀ ارش،
روایات وارد شده در باب
حدود و
دیات و همچنین
اجماع است.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۶۰.
