می‌شود و بالعکس.
و نیز برخی کتاب‌های قواعد فقهی سخن گفته‌اند.
در هر سفری که نماز، قصر یا تمام باشد، صحّت و عدم صحّت روزه نیز چنین است. عکس آن نیز همین‌گونه است، در هر سفری که باید روزه گرفته و یا افطار شود، نماز هم تمام یا قصر خوانده می‌شود.
۱. مکان‌های چهارگانه؛
مکه،
مدینه،
مسجد کوفه و
حایر مقدس حسینی که مسافر در آنها بین اتمام و قصر نماز مخیّر است، اما روزۀ او صحیح نیست.
۲. خارج شدن
مکلّف بعد از ظهر از
وطن، که بنابر
قول مشهور روزۀ آن روزش صحیح است، اما نمازش پس از گذشتن از حدّ ترخّص قصر است.
۳. رسیدن مسافر به وطن بعد از زوال، که نمازش در وطن تمام است، اما روزه‌اش صحیح نیست.
۴. سه روز از ده روز روزۀ بدل هدی
حج تمتع برای فاقد
قربانی و بهای آن، خواه سفرش کمتر از ده روز به طول بینجامد یا بیشتر، در حالی‌که در فرض نخست نمازش قصر است.
۵. هیجده روز روزۀ بدل از قربانی شتری که برای خروج عمدی حاجی از
عرفات قبل از غروب آفتاب بر عهده‌اش آمده است و توان قربانی کردن را ندارد.
واجب نیست این روزه را پی‌درپی و یا در وطن بگیرد، بلکه می‌تواند آن را در سفر بگیرد، در حالی‌که نماز چنین نیست و حکم خاص خود را دارد.
۶. روزه‌ای که
نذر کرده در سفر بگیرد یا اینکه نذر کرده فلان روز را روزه بگیرد، چه در حضر و چه در سفر، که در هر دو صورت روزه گرفتن واجب می‌شود، لیکن نماز را در سفر باید قصر بخواند.
، که روزه صحیح نیست، لیکن آیا نماز قصر است یا تمام، مسئله محل اختلاف است.
تمسک کرده‌اند.
