قاعده جواز الاجارة فی کل ماجازَ التَبَرُّعُ فیه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ جواز الاجارة فی کل ما جازَ التَبَرعُ فیه از
قواعد فقهی به معنای صحّت اجیر شدن در کارهایی که مجانی انجام دادن آنها جایز است.
به آن در برخی ابواب
عبادات، همچون
صلات و
حج استناد کرده‌اند.
هر عمل مباحی که انجام دادن
تبرعی و مجانی آن برای دیگری صحیح باشد، اجیر شدن برای آن عمل صحیح خواهد بود. به این قاعده بر جواز اجیر گرفتن برای اعمال عبادی فوت شده از
میّت، مانند
نماز و
روزه استناد کرده‌اند.
برخی در شمول قاعدۀ یاد شده نسبت به اعمال عبادی‌ای که می‌توان به صورت
تبرعی برای دیگری انجام داد، اشکال کرده و مفاد قاعده را در غیر حج نپذیرفته‌اند.
مستند قاعدۀ یاد شده،
اجماع و عموم ادله جواز اجیر گرفتن بر اعمال مباحی است که امکان وقوع آن برای اجیر کننده (
مستاجر) وجود دارد.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۲۰۱.
