قاعده تحقق المِلک بِنَفسِ العَقد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ تحقق المِلک بِنَفسِ العَقد از
قواعد فقهی به معنای اینکه دو طرف
معامله به مجرد
عقد، مالک عوض میشوند.
به آن در باب
تجارت استناد کردهاند.
در
عقود تملیکی همچون
بیع،
اجاره و
صلح به مجرد تحقق
عقد که با گفتن ایجاب از یک طرف و قبول از طرف دیگر محقق میشود، تملیک تحقق مییابد و هر یک از دو طرف مالک عوض میشود.
به عنوان مثال، در بیع، فروشنده با تحقق
عقد، مالک
ثمن و خریدار مالک
کالا میشود، و بنابر قول مشهور، نیازی به سپری شدن مدت
خیار نیست.
قول مقابل مشهور، حصول
ملکیت پس از انقضای مدت خیار است.
از آثار
قاعدۀ تحقق ملکیت به نفس
عقد این است که زیادتی پدید آمده در کالا در زمان خیار، مانند
شیر و بچه حیوان مورد معامله، از آنِ خریدار خواهد بود، هرچند معامله فسخ شود. همچنین اِعمال
حق شفعه از سوی دارندۀ آن، پس از
انعقاد عقد بدون اشکال است.
از
قاعدۀ یاد شده، موردی به دلیل خاص استثنا شده است و آن جایی است که کالا قبل از تحویل به خریدار
تلف گردد؛ در این صورت،
خسارت متوجه خریدار نمیشود، بلکه از جیب فروشنده رفته است و معامله باطل میشود و فروشنده باید بهای دریافتی از خریدار را به او باز گرداند.
مستند
قاعده، عمومات ادلۀ حلّیت مال به سبب بیع و جواز اکل مال حاصل از تجارت مورد رضایت طرفین و غیر آن از ادلهای است که در این معنا (علت تامه بودن
عقد برای جواز تصرف که از لوازم ملکیت است) ظهور دارند.
تعریف فقها از بیع به نقل یا انتقال ملک یا به ایجاب و قبولِ ناقل ملک و اتفاق آنان بر اینکه بیع از اسباب تملیک است و شهرت این قول نزد فقها از مؤیّدات این
قاعده است.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام)، ج۶، ص۱۴۹.