قاعدۀ الإمام وارثُ مَن لا وارثَ لَه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

قاعدۀ الامام وارثُ مَن لا وارثَ لَه از قواعد فقهی برگرفته از روایتی از امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) و عبارت است از اینکه امام وارثِ میّتِ بدون وارث می‌باشد.

---

چنانچه میّتی وارثی، اعم از نسبی و سببی - جز زوجه که بنابر مشهور، وجود وی مانع ارث امام نمی‌شود - نداشته باشد و از طریق ولاء عتق و ولاء ضمانت جریره نیز وارثی نداشته باشد، میراث او جزء انفال و متعلق به امام (علیه‌السّلام) است و در زمان غیبت بنابر قول مشهور، میان فقرا و مستمندان شیعه تقسیم می‌شود. برخی متولی آن‌را فقیه جامع الشرائط دانسته‌اند.
از مواردی که به این قاعده استناد شده، جایی است که وارثِ مسلمان، کافر یا قاتل او باشد و یا از میّت کافر مالی بماند و وارثی نداشته باشد.

---

مستند قاعدۀ یاد شده روایتی با مضمون آن است که در آغاز اشاره شد و نیز روایاتی که چنین مالی را جزء انفال می‌داند. همچنین اجماع فقها.

---