فُرُش (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فُرُش: (مُتَّكِئينَ عَلى فُرُشِ) «فُرُش» از مادّه «
فَرش» جمع
«فراش» در اصل به معناى هر گونه فرش يا بسترى است كه مى‌گسترانند،
و به همين تناسب گاه به عنوان كنايه از همسر به كار مى‌رود (خواه مرد باشد يا زن). بعضى نيز
«فُرُش» را به معناى حقيقى (نه به معناى كنايى) تفسير كرده‌اند، و آن را اشاره به فرش‌ها و بسترهاى بسيار گرانبها و پر ارزش
بهشت دانسته‌اند، ولى در اين صورت، ارتباط آيات بعد كه حكايت از حوريان و همسران بهشتى مى‌كند، از آن قطع مى‌شود.
ترجمه و تفسیر آیات مرتبط با
فُرُش:
(مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ) (اين در حالى است كه آنها بر فرش‌هايى تكيه كرده‌اند با آسترهايى از ديبا و ابريشم، وميوه‌هاى رسيده آن دو باغ بهشتى نزديك و در دسترس است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه فرش -به ضمه فاء و راء- جمع فراش است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ) (و همسرانى والا مقام.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه فرش جمع فراش است، كه به معناى گستردنى‌ها است. ... بعضى از مفسرين مراد از فرش
مرفوعه را زنان ارجمندى دانسته‌اند كه در عقل و جمال و كمال قدر و منزلتى بلند دارند، و استدلال كرده‌اند به اينكه: كلمه فراش در مورد زنان نيز استعمال دارد.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فُرُش»، ص۴۲۱.
