فَتُثیرُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَتُثيرُ: (فَتُثيرُ سَحاباً فَسُقْنَاهُ) «فَتُثيرُ» از مادّه «
اثاره» به معناى منتشر ساختن و پراكندن است،
و در اينجا اشاره به توليد ابرها بر اثر وزش بادها بر صفحه اقيانوس‌ها مى‌باشد، زيرا مسأله حركت ابرها در جمله بعد (
فَسُقْنَاهُ إِلى بَلَدٍ مَيِّتٍ) آمده است.
(وَاللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا كَذَلِكَ النُّشُورُ) (خداوند كسى است كه بادها را فرستادتا ابرهايى را به حركت در آورند؛ ما اين ابرها را به سوى زمين مرده‌اى رانديم و بوسيله آن، زمين را پس از مردنش زنده كرديم؛
رستاخیز نيز همين گونه است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
تثير از مصدر اثارة است، و اثارة باب افعال از ثار الغبار يثور ثورانا است، كه: معنايش برخاستن
غبار به سوى
آسمان است زمانى كه بادها دارند
ابر را به سوى آسمان مى‌برند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فَتُثِیرُ»، ص۴۱۴.
