فضل بن عتبه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فضل بن عتبة بن ابی لهب (نیمه دوم قرن اول هجری)، یکی از شاعران و ستایشگران
اهل بیت (علیهمالسّلام) که
ابن شهرآشوب او را در ردیف
صحابه و
تابعین شمرده است.
فضل
بن عتبه بن ابی
لهب، یکی از شاعران و ستایش گران اهل بیت (علیهمالسّلام) که ابن شهرآشوب او را در ردیف صحابه و تابعین شمرده است.
وی معاصر
فرزدق (م
۱۱۰ق) و
احوص (م حدود
۹۵ق) بوده است.
محتوای اشعار فضل بیشتر در مدح
علی (علیهالسّلام) و ایمان و فضیلت آن حضرت نسبت به دیگران بوده است. در موردی وقتی
ولید بن عقبه، حاکم
مدینه در سال
۶۱ق درباره
عثمان مرثیهسرایی و به امیرمؤمنان علی (علیهالسّلام) جسارت نمود، فضل ابیاتی در آنجا قرائت کرد.
مورد دیگر، اقدام شجاعانه وی در پاسخگویی به تهدید ولید بود. وقتی
عایشه،
طلحه،
زبیر و پسرش
عبدالله تصمیم قطعی بر علیه امام (علیهالسّلام) گرفتند، ولید اشعاری در تهدید
بنیهاشم نوشت و فضل نیز جواب پرعتابی به او ارسال نمود.
در برخی منابع، اشعار فضل را با
فضل بن عباس بن عتبه و
فضل بن عباس بن عبدالمطلب اشتباه گرفتهاند، چرا که عباس
بن عتبه در روز وفات
رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) کودک بود و خیلی بعید است که پسرش تا زمان کشته شدن عثمان به حدی برسد که جواب ولید را بگوید. فضل
بن عباس
بن عبدالمطلب نیز در سال هجدهم وفات یافت.
دیوان شعر تنها اثر مانده از اوست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۰۵، برگرفته از مقاله «فضل ابن ابی
لهب».