فضل بن عباس لهبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومطلب فضل بن عباس بن عتبه لهبی (م حدود
۹۵ق)، از
شعرا و فصحای
بنیهاشم و از مشهورترین
شعرای عصر خویش بود. وی اولین هاشمیای بود که
امویان را مدح کرد.
ابومطلب فضل بن عباس بن عتبه لهبی اخضر مکی، کنیههای دیگری مانند ابوعتبه و ابوامیه نیز برای فضل ذکر کردهاند.
پدر و مادر او از بنیهاشم، و مادرش دختر
عباس بن عبدالمطلب بود. لهبی یکی از
شعرا و فصحای بنیهاشم
و از مشهورترین
شعرای عصر خویش به حساب میآمد.
وی معاصر
فرزدق و
احوص شاعر بوده و اخبار و حکایاتی با آنها دارد.
فضل اولین هاشمیای بود که امویان را مدح کرد
و
اشعاری در ستایش
عبدالملک بن مروان (حکومت
۶۵-
۸۶ق)
و
یزید بن عبدالملک (حکومت
۱۰۱-
۱۰۵ق) سرود.
ابن شهرآشوب او را جزو
شعرای اهلبیت (علیهمالسّلام) نیز ذکر کرده است.
لهبی دارای
اشعاری روان
و در عینحال زبانی تند بود. او با عدهای از
شعرا دشمنی ورزید که از جمله آنها فزردق، احوص و
عمر بن ابی ربیعه بودند.
او فردی
بخیل و گندمگون بود و بدینسبب وی را اخضر لقب دادهاند.
دیوان اشعار اثر برجای مانده اوست.
وی در حدود
۹۰ یا ۹۵
و یا
۱۰۰ق درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۱۲، برگرفته از مقاله «فضل لهبی».