فصال (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فِصال (به کسر فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای باز كردن طفل از شير است. این واژه یک بار در «
نهج البلاغه» به كار رفته است.
فِصال به معنای باز كردن طفل از شير است.
امیرالمومنین (علیه‌السلام) در نامه ای به
معاویه مى‌نويسد: درباره قاتلان
عثمان حرف زياد گفتى اوّل در
بیعت من داخل شو، سپس از آنها پيش من شكايت كن تا تو را و آنها را به كتاب خدا وادارم، امّا آنچه مى‌خواهى تو را در شام گذارم و قاتلان عثمان را پيش تو فرستم، آن مانند فريفتن طفل در اوّل باز كردن از شير است:
«أَمَّا تِلْکَ الَّتِی تُرِیدُ فَإِنَّهَا خُدْعَهُ الصَّبِیِّ عَنِ اللَّبَنِ فِی أَوَّلِ الْفِصَالِ وَ السَّلاَمُ لِأَهْلِهِ.» «امّا آنچه را تو مى‌خواهى، مانند فريب دادن طفل است، كه بخواهند وى را از شير بگيرند و سلام به آنها كه لياقت دارند»
(شرح‌های خطبه:
)
از این واژه یک مورد در «نهج» آمده است.
•
بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فصل »، ج۲، ص۸۱۸.
