فَریصَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَریصَه (به فتح فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای گوشت ميان پهلو و شانه است.
جمع آن عبارت است از:
فَرائص (به فتح فاء) که به معنی گوشت‌هاى ميان پهلو و شانه است.
از این ماده فقط يک مورد در
نهج البلاغه آمده است.
فَریصَه به معنای گوشت ميان پهلو و شانه است.
جمع آن
فَرائص به معنی گوشت‌هاى ميان پهلو و شانه است.
«ارتعاد فرائص» يعنى لرزيدن گوشت‌هاى ميان پهلو و شانه و كنايه از ترس است.
تنها موردی که در نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:
امام علی (علیه‌السلام) درباره
اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌فرماید:
«هُمْ... جِبالُ دينِه، بِهِمْ أَقامَ انْحِناءَ ظَهْرِهِ، وَ أذْهَبَ ارْتِعادَ فَرائِصِهِ» «آن‌ها كوه‌هاى بلند دين خدا هستند به وسيله آن‌ها پشت دين را راست كرده و لرزش فرائص آن‌را از بين برده است.»
تشبيهات و كنايه‌هاى عجيبى است.
از این ماده یک مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «فریصه»، ج۲، ص۸۱۱.
