حضرت درباره عوض شدن جایگاه ها در جامعه چنین میفرمایند: «وَ صَارَ الْفُسُوقُ نَسَباً، وَ الْعَفَافُ عَجَباً، وَ لُبِسَ الاِْسْلاَمُ لُبْسَ الْفَرْوِ مَقْلُوباً»
«مردم از اين كه فسق و فجور به آنها نسبت داده شود مباهات مىكنند، و از پاکدامنی در شگفت مىشوند، و اسلام در دست اينها به پوستينى مىماند كه وارونه به تن شود».