• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فتح با خون‌ریزی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



فتح در لغت به معنای گشودن و برطرف کردن ابهام از چیزی است.



فتح در لغت به معنای گشودن و برطرف کردن ابهام از چیزی. و در اصطلاح به معنی پیروزی است؛ زیرا اولین چیزی که به ذهن می‌رسد، همین معناست.
[۲] مفنیه، محمدجواد، تفسیر کاشف، ج۷، ص۸۳، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۲۴ ه ق، چاپ اول.


وقتی که ما صفحات تاریخ را ورق می‌زنیم، می‌بینیم که هیچ انقلابی به ثمر نرسیده، مگر اینکه با خون‌هایی آبیاری شده است. حال مسلم است که انقلاب حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) که بالاترین این انقلاب‌هاست، حتماً خونریزی و کشتارهایی را هم در پی دارد؛ ولی سؤال اساسی این‌جاست که این کشتارها برای چه کسانی است و به چه علت؟


کشتارهایی که در زمان انقلاب امام زمان رخ می‌دهد، برخی افراد را دربر می‌گیرد که عبارت است از:

۲.۱ - مخالفان

این کشتارها برای مخالفان حضرت است؛ همان‌طور که در روایات بیان شده است:

«یقتل اعداء الله حیث ثقفهم و یقیم حدود الله و یحکم بحکم الله»؛ «دشمنان خدا را هر کجا پیدا کند، طعمه‌ی شمشیر می‌سازد، حدود را اجرا می‌کند و به حکم خدا داوری می‌کند.»
[۳] کاشانی، محمد بن مرتضی، محجه البییضاء، ج۳، ص۳۴۰، تهران، ۱۳۴۰ ه، بی‌جا.


۲.۲ - اهل باطل

حضرت وقتی که ظهور می‌کنند از همان ابتدا جنگ را شروع نمی‌کنند؛ بلکه اول یک انقلاب فرهنگی را انجام می‌دهند. به این معنی که، ابتدا مردم را به دین اسلام و سنت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دعوت می‌کنند («اذا قام القائم جاء بامر جدید کما دعا رسول الله (صلي‌الله‌عليه‌وآله) فی بدء الاسلام الی امر جدید»؛ زمانی که قائم قیام می‌کند، امری تازه می‌آورد؛ چنان‌که رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در صدر اسلام امری جدید آورد.)
آری همان‌گونه که در روایات بیان شده است، حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) دین جدیدی را می‌آورند؛ به این معنا که دین پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به مانند خودشان زنده می‌کنند؛ زیرا در زمان ظهور، دیگر سنت رسول خدا (صلي‌الله‌عليه‌وآله) در طول قرون و اعصار محجور شده است و غبار غفلت و بدعت روی آن را پوشانیده است.

۲.۲.۱ - سخنی از امام صادق

همان‌گونه که امام صادق (علیه‌السلام) در پاسخ کسی که از ایشان پرسید قائم شما چه وقت خروج می‌کند. فرمودند: زمانی که مردان خود را شبیه زنان کنند، و زنان خود را شبیه مردان کنند و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند و...)

۲.۲.۲ - ظهور حضرت

بلی حضرت در آن هنگام که دیگران قرآن را با رأی خود تفسیر می‌کنند و منکر به جای معروف و معروف به جای منکر می‌نشیند، این منجی عالم بشریت ظاهر می‌شود تا آرا و افکار را به قرآن بازگرداند و به مردم نشان دهد که چه نیکو می‌توان به عدالت رفتار نمود و در کل تعالیم فراموش شده‌ی قرآن و سنت را زنده ساخت.
[۷] قندوزی، ینابیع الموده، ج۳، ص۹۴، استانبول، ۱۳۰۱ ه، بی‌جا.

پس در این انقلاب فرهنگی دو صف حق و باطل کاملاً مشخص می‌شود. و اهل باطل واقعاً حق را وجدانا دیده‌اند و شنیده‌اند؛ ولی دوباره با اختیار خود راه باطل را در پیش گرفته‌اند. بنابراین دیگر قابل هدایت نیستند و فقط از راه جنگ باید با آنها مبارزه کرد.

۲.۳ - سلطه‌گران قدرتمند

هرگاه در هر کجای جهان یک حرکت تربیتی و بنیادین صورت گرفته، بدون جنگ و خونریزی و بدون استفاه از یک کنترلگر صورت نگرفته است. و گذشته بهترین تجربه و عبرت برای آینده است؛ پس اشتباه محض است، که تصور شود که این انقلاب که مسلماً‌ عظیم‌ترین همه‌ی حرکت‌ها برای تربیت انسان‌هاست. بدون خونریزی و کشتار اتفاق بیفتد و هم‌چنین همیشه دیده شده، کسانی هستند که با قدرت جلوی انقلاب‌هایی را که در راه اعتلای «کلمه الله» است، می‌گیرند؛ به این دلیل که این‌گونه انقلاب‌ها برای منافعشان خطر‌ساز بوده است که برای نمونه می‌توان دوران رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را مثال زد که ایشان همه‌ی جنگ‌هایشان با کفار و منافقین بود؛ زیرا وقتی که نور اسلام درخشید، کفار منافع خودشان را در خطر دیدند و متوجه شدند که دیگر کارهای گذشته نظیر رباخواری، برده‌داری، شراب‌خواری و... را نمی‌توانند انجام دهند. بنابراین با تمام قدرت در برابر لشکر اسلام سینه سپر کردند و به مبارزه پرداختند.
پس به این نتیجه می‌رسیم که جنگی به این گستردگی و توفندگی که قرار است در مقابل همه‌ی پایگا‌ه‌های نظامی و اقتصادی قدرت بایستند با توجه به عمق گستردگی روزافزون قدرت‌های اقتصادی و نظامی سلطه‌گران با مشکلات فراوانی روبه‌رو خواهد بود و باید به گونه‌ای رفتار شود که به خون‌آشامان مجال این را ندهد که دوباره در صف اصلی نفوذ کنند و مسیر آن را منحرف کنند و آرمان‌های آن را کم رنگ کنند. و این هدف جز با زبان شمشیر و از پی آن قتال و خونریزی میسر نمی‌شود.

۱. راغب اصفهانی، ابوالقاسم حسین بن محد، مفردات فی غریب القرآن، ص۳۷۰، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا.    
۲. مفنیه، محمدجواد، تفسیر کاشف، ج۷، ص۸۳، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۲۴ ه ق، چاپ اول.
۳. کاشانی، محمد بن مرتضی، محجه البییضاء، ج۳، ص۳۴۰، تهران، ۱۳۴۰ ه، بی‌جا.
۴. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۶۵.    
۵. مفید، محمد بن محمد (شیخ مفید)، الارشاد، ص۳۴۳، تهران، ۱۳۸۵ه،.    
۶. محدث نوری، مستدرک الوسایل، ج۱۲، ص۳۳۵.    
۷. قندوزی، ینابیع الموده، ج۳، ص۹۴، استانبول، ۱۳۰۱ ه، بی‌جا.



سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «فتح با خونریزی».    




جعبه ابزار