فالِق (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فالِق: (إِنَّ اللَّهَ فالِقُ الْحَبِّ) «فالِق» از مادّه «
فَلْق» (بر وزن فرق) به معناى شكافتن چيزى و جدا كردن بعضى از بعض ديگر است.
(إِنَّ اللّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَالنَّوَى يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَمُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَيِّ ذَلِكُمُ اللّهُ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ) (خداوند، شكافنده دانه و هسته است؛ زنده را از مرده خارج مى‌سازد، و بيرون آورنده مرده از زنده است؛ اين است خداى شما! پس چگونه از
حق منحرف مى‌شويد؟!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: فلق به معناى شكافتن است. ... اين خداى سبحان است كه دانه‌هاى نباتات و هسته را مى‌شكافد و از آنها گياه و درخت مى‌روياند، و مردم را با دانه‌ها و ميوه‌هاى آنها روزى مى‌دهد. او است كه زنده را از مرده و مرده را از زنده خارج مى‌سازد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فالِق»، ص۴۱۳.
