• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فاره (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فٰارِهینَ (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: فره (مفردات‌قرآن).


فاره: (الْجِبالِ بُيُوتاً فارِهينَ)
[۱] شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۹.    

«فاره» از مادّه‌ «فره» (بر وزن فرح) در اصل به معناى شادى زياد توأم با بى‌خبرى و هواپرستی است؛
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۴.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۵۴.    
گاهى نيز به معناى مهارت در انجام كارى آمده است، گرچه هر دو معنا با آيه فوق متناسب است. اما با توجّه به ملامت و سرزنش حضرت صالح (علیه‌السلام)، معناى اول مناسب‌تر به نظر مى‌رسد.
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۳۳۲.    



(وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ)
[۵] شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۹.    
(و از كوه‌ها خانه‌هايى مى‌تراشيد، و در آن به عيش و نوش مى‌پردازيد.)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۳.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: راغب در مفردات گفته: كلمه فره -به فتحه فاء و كسره راء- صفت مشبهه و به معناى شهوت‌پرست است و آيه‌ «وَ تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً فارِهِينَ» يعنى حاذقين (استادانه) و بعضى ديگر گفته‌اند: فارهين يعنى شهوت‌پرستان‌.
[۷] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۴.    
و بنا به نظريه او اين آيه شريفه در مقام بيان نعمت خواهد بود و بنا به آن معناى ديگر در مقام انكار شهوت رانى و طغيان و سرمستى و عياشى آنان است.
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۲۹.    
[۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۰۵.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۴۹.    
[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۳.    
)

۱. ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۹.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۴.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۵۴.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۳۳۲.    
۵. ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۹.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۳.    
۷. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۴.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۲۹.    
۹. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۰۵.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۴۹.    
۱۱. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۳.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فاره»، ص۴۱۰.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شعراء | لغات قرآن
جعبه ابزار