• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غیب و شهود (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





غیب و شهود:(عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ)
«غیب و شهود»
غیب (به فتح غین و سکون یاء) به معنای نهان و نهفته و هر آن‌چه از ديده يا از علم نهان است، گفته می‌شود.
شهود (به ضم شین) به معنای حضور و معاینه است.
غیب و شهود دو نقطه مقابل یک‌ديگرند، عالم شهود عالم محسوسات است، و جهان غيب، ماوراء حس، زيرا غيب در اصل به معنى چيزى است كه پوشيده و پنهان است و چون عالم ماوراء محسوسات از حس ما پوشيده است به آن غيب گفته مى‌شود، در قرآن کریم مى‌خوانيم‌ (عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ‌) خداوندى كه به غيب و شهود، پنهان و آشكار دانا است و او است خداوند بخشنده و رحيم.
ایمان به غيب درست نخستين نقطه‌اى است كه مؤمنان را از غير آن‌ها جدا مى‌سازد و پيروان اديان آسمانى را در برابر منكران خدا و وحی و قیامت قرار مى‌دهد و به همين دلیل نخستين ويژگى پرهيزكاران ايمان به غيب ذکر شده است.



به موردی از کاربرد «غیب و شهود» در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - غیب و شهود (آیه ۲۲ سوره حشر)

(هُوَ اللَّهُ الَّذي لا إِلَهَ إِلّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحيمُ) «او خداوند يگانه‌اى است كه معبودى جز او نيست، داناى آشكار و نهان است، و اوست بخشنده و مهربان.»

۱.۲ - غیب و شهود (آیه ۹ سوره رعد)

(عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْكَبيرُ الْمُتَعالِ) «او داناى نهان و آشكار، و بزرگ و متعالى است.»


۱.۳ - غیب و شهود در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند: (عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ) کلمه شهادت به معناى چيزى است كه مشهود و حاضر در نزد مدرک باشد، هم چنان كه غيب معناى مخالف آن را مى‌دهد. و اين دو، معنايى اضافى و نسبى است، به اين بيان كه ممكن است يک چيز براى كسى يا چيزى غيب و براى شخصى و يا چيزى ديگر شهادت باشد. در شهود، امر دائر مدار نوعى احاطه شاهد بر موجود مشهود است، يا احاطه حسى، يا خيالى، يا عقلى، و يا وجودى. و در غيب دائر مدار نبودن چنين احاطه است. و هر چيزى كه براى ما غيب و يا شهادت باشد، از آن‌جا كه محاط خدای تعالی و خدا محيط به آنست، قهرا معلوم او، و او عالم به آن است. پس خداى تعالى هم عالم به غيب و هم عالم به شهادت است، و غير او هيچ‌كس چنين نيست، براى اين‌كه غير خدا هر كه باشد وجودش محدود است، و احاطه ندارد مگر بدان‌چه خدا تعليمش كرده.

۱. حشر/سوره۵۹، آیه۲۲.    
۲. رعد/سوره۱۳، آیه۹.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۱۶.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۳۵.    
۵. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۶۵.    
۶. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۷۷.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۷۰-۷۱.    
۸. حشر/سوره۵۹، آیه۲۲.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۴۸.    
۱۰. رعد/سوره۱۳، آیه۹.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵۰.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۸۱.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۲۲۲.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۴۷.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۹۹-۴۰۰.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «غیب و شهود»، ج۳، ص ۳۸۳.    






جعبه ابزار