غیب آسمانها (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این مقاله
آیات مرتبط با غیب آسمانها معرفی می‌شوند.
وجود حقايق
غيبى و دور از دسترس
بشر در
آسمانها:
۱. «... إِنِّي أَعْلَمُ
غَيْبَ السَّماواتِ ...؛
... من
غيب آسمانها را ميدانم...»
۲. «وَ لِلَّهِ
غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
غيب آسمانها و زمین از آن خداست....» و نیز -)
۳. «قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما لَبِثُوا لَهُ
غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
بگو: خداوند از مدّت درنگ آنها آگاهتر است؛
غيب آسمانها و زمين تنها از آن اوست....»
۴. «قُلْ أَنْزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
بگو: كسى آن را نازل كرده كه اسرار آسمانها و زمين را مى‌داند....»
۵. «قُلْ لا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ
الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ ...؛
بگو: كسانى كه در آسمانها و زمين هستند
غيب نمى‌دانند جز خدا....»
۶. «وَ إِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ ما تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَ ما يُعْلِنُونَ • وَ ما مِنْ
غائِبَةٍ فِي السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ؛
و پروردگارت آنچه را در سينه‌هايشان پنهان مى‌دارند و آنچه را آشكار مى‌كنند بخوبى مى‌داند. و هيچ موجودي پنهان در آسمان و
زمین نيست مگر اينكه در كتاب مبين (در لوح محفوظ و علم بيپايان پروردگار) ثبت است.»
۷. «إِنَّ اللَّهَ عالِمُ
غَيْبِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
خداوند از
غيب آسمانها و زمین آگاه است....»
۸. «إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ
غَيْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
خداوند
غيب آسمانها و زمین را مي‌داند....»
احاطه علمى خداوند به
غيب آسمانها:
۱. «... إِنِّي أَعْلَمُ
غَيْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
... من
غيب آسمانها و زمین را ميدانم...»
۲. «وَ لِلَّهِ
غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
غيب آسمانها و زمین از آن خداست....» و نیز-)
مقصود،
علم خدا به
غيب آسمانها است.
۳. «قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما لَبِثُوا لَهُ
غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
بگو: خداوند از مدّت درنگ آنها آگاهتر است؛
غيب آسمانها و زمين تنها از آن اوست....»
۴.«قُلْ أَنْزَلَهُ الَّذِي يَعْلَمُ السِّرَّ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
بگو: كسى آن را نازل كرده كه اسرار آسمانها و زمين را مى‌داند....»
۵. «أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْ‌ءَ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ ما تُخْفُونَ وَ ما تُعْلِنُونَ؛
تا براى خداوندى سجده كنند كه آنچه را در آسمانها و زمين پنهان است خارج و آشكار مى‌سازد، و آنچه را پنهان مى‌داريد يا آشكار مى‌كنيد مى‌داند؟!» «خب‌ء» به معناى مستور و پوشيده است.
۶. «قُلْ لا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ
الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ وَ ما يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ؛
بگو: كسانى كه در آسمانها و زمين هستند
غيب نمى‌دانند جز خدا، و نمى‌دانند چه زمانى در
قیامت برانگيخته مى‌شوند.»
«وَ إِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ ما تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَ ما يُعْلِنُونَ • وَ ما مِنْ
غائِبَةٍ فِي السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ؛
و پروردگارت آنچه را در سينه‌هايشان پنهان مى‌دارند و آنچه را آشكار مى‌كنند بخوبى مى‌داند. و هيچ موجودي پنهان در آسمان و زمين نيست مگر اينكه در كتاب مبين (در لوح محفوظ و علم بيپايان پروردگار) ثبت است.»
۷. «إِنَّ اللَّهَ عالِمُ
غَيْبِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
خداوند از
غيب آسمانها و زمین آگاه است....»
۸. «إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ
غَيْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
خداوند
غيب آسمانها وزمین را مي‌داند....»
مالكيّت
غيب آسمانها، در انحصار خداوند:
۱.«وَ لِلَّهِ
غَيْبُ السَّماواتِ ...؛
غيب آسمانها از آن خداست....»
۲. «وَ لِلَّهِ
غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
غيب آسمانها وزمین از آن خداست....»
۳. «قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما لَبِثُوا لَهُ
غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...؛
بگو: خداوند از مدّت درنگ آنها آگاهتر است؛
غيب آسمانها و زمين تنها از آن اوست....»
امام خمینی برای
غیب مراتبی قائل است که از
غیب مطلق شروع می‌شود تا برسد به
غیب مضاف و
غیب آسمانها. دو واژه
غیب و شهادت در اصطلاح
حضرات خمس کاربرد ویژه‌ای دارند؛ زیرا حضرت اول که در میان تعین‌های
غیبی فراتر از آن یافت نمی‌شود
غیب مطلق است و در جانب دیگر حضرت چهارم عالم ماده است، شهادت مطلق نام دارد، امام خمینی در تطبیق
غیب با حضرات خمس می‌نویسد: حضرت اول،
غیب مطلق یا حضرت احدیت اسماء ذاتیه است.
به باور امام خمینی حضرت دوم، شهادت مطلق که عالم آن،
عالم اعیان و حضرت علمیه و عینیه است و حضرت سوم،
غیب مضاف که به
غیب مطلق نزدیک است که همان وجه
غیبی است و عالم آن وجه
غیبی اعیان است و حضرت چهارم،
غیب مضاف که به عالم شهادت نزدیک است و وجهه ظاهری اسماء می‌باشد و حضرت پنجم احدیت جمع
غیب و شهادت و عالم آن کون جامع است.
امام خمینی
رابطه عوالم
غیب را
با حضرات خمس،
رابطه ظل و ذی ظل می‌داند؛ بنابراین انسان کامل، ظل حضرت جامع الهی و عالم اعیان ظل حضرت
غیب مطلق و
عالم عقول و نفوس ظل حضرت
غیب مضاف و
عالم خیال و مثال مطلق ظل حضرت شهادت مضاف و عالم ملک ظل حضرت شهادت مطلق است.
•
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۱، ص۴۹۴، برگرفته از مقاله «غیب آسمانها» •
دانشنامه امام خمینی ، تهران،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ، ۱۴۰۰ شمسی.
