غَوْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَوْل (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای هلاک‌کردن و مستی است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
•
اِغْتِيَال (به کسره همزه) به معنای هلاک‌کردن و کشتن با حیله یا به طور غفلت است.
•
غَائِلَة (به فتح غین) به معنای
شرّ،
فساد یا حادثه ناگوار است.
مواردی از این واژه در «نهج‌البلاغه» آمده است.
غَوْل به معنای هلاک‌کردن و مستی است.
اِغْتِيَال: هلاک‌کردن، و کشتن با
حیله یا به طور غفلت است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (علیه‌السلام) درباره
ضلالت اصحاب بعد از
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرموده:
«حَتَّى إِذا قَبَضَ اللهُ رَسولَهُ (صلى‌الله‌عليه‌وآله)، رَجَعَ قَوْمٌ عَلَى الاَْعْقابَ، وَ غالَتْهُمُ السُّبُلُ، وَ اتَّكَلوا عَلَى الْوَلائِجِ.» «قومی به عقب برگشتند، راه‌های مختلف آن‌ها را
هلاک کرد و بر دوستانی همراز خود اتکال کردند.»
غَائِلَة:
شرّ،
فساد، حادثه ناگوار. فرمودند:
«مُقارَبَةُ النّاسِ في أَخْلاقِهِمْ أَمْنٌ مِنْ غَوائِلِهِمْ.» «نزدیک شدن به مردم در اخلاق و رفتار آن‌ها، خاطر جمع شدن از شرور آن‌هاست.»
درباره
دنیا فرموده:
«أَكّالَةٌ غَوّالَةٌ.» «بسیار خورنده و هلاک کننده است.»
مواردی از آن در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غول»، ج۲، ص۷۹۵.
