غول (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَوْل (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای هلاک‌کردن و مستی است. این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
اِغْتِيَال (به کسره همزه) هلاک‌کردن، و کشتن با حیله یا به طور غفلت،
غَائِلَة (به فتح غین) به معنای
شرّ،
فساد، حادثه ناگوار است. مواردی از این واژه در نهج البلاغه آمده است.
غَوْل به معنای هلاک‌کردن و مستی است.
اِغْتِيَال: هلاک‌کردن، و کشتن با
حیله یا به طور غفلت است.
امام علی (علیه‌السلام) درباره
ضلالت اصحاب بعد از
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرموده:
«حَتَّى إِذَا قَبَضَ اللهُ رَسُولَهُ (صلى الله عليه وآله)، رَجَعَ قَوْمٌ عَلَى الاَْعْقَابَ، وَ غَالَتْهُمُ السُّبُلُ، وَ اتَّكَلُوا عَلَى الْوَلاَئِجِ» «قومی به عقب برگشتند، راه‌های مختلف آنها را
هلاک کرد و بر دوستانی همراز خود اتکال کردند.»
(شرح‌های خطبه:
)
غَائِلَة:
شرّ،
فساد، حادثه ناگوار.
«مُقَارَبَةُ النَّاسِ فِي أَخْلاَقِهِمْ أَمْنٌ مِنْ غَوَائِلِهِمْ» «نزدیک شدن به مردم در اخلاق و رفتار آنها، خاطر جمع شدن از شرور آنهاست.»
(شرح‌های خطبه:
)
درباره
دنیا فرموده: «
«أَكَّالَةٌ غَوَّالَةٌ»»
«بسیار خورنده و هلاک کننده است.»
(شرح‌های خطبه:
)
مواردی از آن در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غول»، ج۲، ص۷۹۵.
