اما به هنگامي كه فرزند صالحي به آنها داد (موجودات ديگر را در اين موهبت مؤ ثر دانستند و) براي خدا شريكهائي در اين نعمت كه به آنها بخشيده بود قائل شدند....» ضمير در «دعوا» و «ربهما» به آدم علیهالسلام و حوّا بر مىگردد. در اينكه مرجع ضمير در «جعلا له شركاء» چيست، دو احتمال وجود دارد: نخست به پدر و مادر از نوع انسان برگردد و دوم به آدم و حوّا كه در اين صورت، منظور از شرک در آيه، توجّه به اسباب طبيعى خواهد بود كه با اخلاص كامل منافات داشته باشد.