غزوه ذی‌قرد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غزوه ذی‌قرد در سال ششم هجرت، در پی غارت
شتران پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) توسط گروهی از
عطفان و کشته شدن یک نفر توسط آنان، اتفاق افتاد و در نهایت بدون درگیری پایان یافت.
غزوه «ذی‌قرد»
یا «غزوه غابه»
در سال ششم
هجرت و چند روز پس از بازگشت از
غزوه بنی‌لحیان اتفاق افتاد.
درباره این غزوه باید گفت که "
عیینة بن
حصن بن
حذیفه" به همراه گروهی از قبیله غطفان، بر
شتران شیرده
پیامبر (
صلی
الله
علیهوآلهوسلّم) که در اختیار مردی از بنی‌غفار و همسر او بود، حمله کردند.
در این جریان بیست
شتر را به
غارت بردند. گفته شده آن مرد غفاری
ابوذر بوده که به همراه همسر و فرزندش به اصرار خود خواهان چراندن
شتران پیامبر (
صلی
الله
علیهوآلهوسلّم) شده بودند. در این حادثه فرزند ابوذر نیز کشته و همسرش به
اسارت گرفته شد.
وقتی
پیامبر (
صلی
الله
علیهوآلهوسلّم) از این حادثه باخبر شد، سپاهیان را به فرماندهی "
مقداد بن عمرو" آماده کردند.
او نخستین کسی بود که آماده به جنگ خدمت رسول خدا (
صلی
الله
علیهوآلهوسلّم) رسید.
گفته شده
شمار همراهان
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در این غزوه پانصد و بنابر نقلی دیگر هفتصد تن بوده است. همگی آنان در ذی‌قرد، واقع در یک منزلی
مدینه، جمع شدند.
سپاهیان اسلام یک شبانه روز در آن منطقه توقف کردند. در طول توقف،
پیامبر (
صلی
الله
علیهوآلهوسلّم) به همراه یاران خود
نماز خوف خواندند.
سرانجام بعد از یک روز، جنگ شروع شد. پس از چند درگیری و تعقیب و گریز، همه اموال پس گرفته شد. همسر ابوذر نیز در حین جنگ آزاد گشت. در طول جنگ که پنج روز به طول انجامید،
پیامبر "
ابن ام‌مکتوم" را به عنوان جانشین خود در مدینه انتخاب کرده بودند. ضمن اینکه "
سعد بن عباده" با سیصد نفر از افراد قبیله‌اش محافظت از مدینه را به عهده داشتند.
سایت پژوهه برگرفته از مقاله «غزوه ذی‌قرد یا غابه»، تاریخ بازیابی ۴/۵/۱۳۹۵.
